Kırılmış kalemlerin gölgesinde
Silik kurşun izleri
Öylbe ki
Sanki deniz geçmiş üzerinden
Boğulmuş bütün kelimeler
Satırlarım tuzlu
Kabarık duruyor bir o kadar da
Bir asır su altında kalmış gibi
senden
daha
yalnız
Söylenmemiş sözlerim var benim
Kaldırım taşları bile bakmıyor artık yüzüme
Artık gözlüğümü seni görmek hevesiyle takmıyorum
Uyanmıyorum sabahları çantam giysim hazır
Dinlemiyorum artık o hüzünlü şarkıları
Silmiyorum camları yağmur yağarken
Damlaları izliyorum
Sesin işlemiş suya
Notalarını görüyorum
Hiç dinlemediğim aryaların
Tınısı var renklerde
Sen ey kehribar rengi sonbahar
Kışa çevirme yüzünü
Soğuktan pek haz etmem bilirsin
Sevmem serin fısıltıları
Sana ulaşamadan donan
Sonra kar yağar belki
Ben de dönüp dolaşırım aynı sokakta
Neme gerek şimdi
Zaten yapılmamışların utancı var kelimelerde
Kaldırım taşlarına yazıyorum
Kaldırım taşları bile bakmıyor artık yüzüme
Hiç
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder