çünkü

insanlara katlanamıyorum
dayanamıyorum bahar bahar kışa kesenlere
yaz güneşi fikrine mont giydirenlere
katlanamıyorum
-malı mı -meli mi onu da hiç bilmiyorum
yalnız
karıncalara üzülüyorum
çünkü
çünküsü yok
çünküsü olsa yorulursun
aslında işin özü
işin özü basit aslında
düşünme öyle kara kara
sevme işte kucak kucak
koklama şu çiçekleri
düşün bi
sen olmasan n'olacak?
bak nasıl sakin oluyor köşe bucak
tekrar et
ben olmasam n'olacak?
püf noktası basit bu işin
bir puf kadar altında tozların
zahmetsiz hem de
bir şeyler yapmak değil
yapmamak gerektiriyor
mesela
denemeyeceksin anlamayı
kendini anlamlandırmaya da hiç kalkışmayacaksın
çünkü
çünküsü yok
çünküsü olsa yorulursun
güneşe mont giydirirler sonra
titreyen elleriyle ıslak bulutlar
bakakalırsın bahar bahar
bu ara cok düşünür oldum
bu ara çok titrer ellerim
içim bir garip olur bu ara
bir yanım
'mutlusun devam et' der
diğeri bağırır sessizliğin çarpık bacak aralarından
'mutlu olacaksın da n'olacak?'
eskileri hatırlarım böyle anlarda
pek iyi gelmez kesitleri
ödünü patlatır insanın
gelip geçtikleri
mesela bu buruk şiir dizeleri
hatırasıdır yaşanan son nisanın
unutayım unutayım derken
bu ara çok düşünür oldum
bu ara çok titrer ellerim
çünkü insanoğlu her şeyi atlatabildiğini sanır
çünkü insanoğlu atlatamaz çoğu şeyi
çünkü mutlu değiliz
öyleyse mutluluk diye bir şey yoktur
onu ancak özleyebiliriz
çünkü
çünküsü yok
çünküsü olsa yorulursun
işin özü basit
püf
sonra da
puf

şahıssızyazar&manolya