Güvercin

bir güvercin selam verdi 

parmak uçlarına eğilerek

bir güvercine selam verdim

öfkemi dizginleyerek

galaksiler arası yolculuk yaptım kanatlarında

galaksileri bir bir tanıttı bana

bir güvercine bağlandım galaksiler gibi sonsuz

göğü olmayan gezegende 

bilmediğim havayı soluyorum şimdi onsuz

tüm ince notalar bir bir hapsolmuştu sanki tüylerine

diken diken oldu tüylerim hissettiğim zaman

arşeme toplandı tüm incelikleriyle 

büsbütün kimliği

Mualla hiç böyle sakin hissetmemiş o ana kadar

geçen gece

utanarak söyledi

Mualla arşemin adıydı

Muammaydı benimle buluşması

oradan geliyordu adı

bir kuşu ilk kez tanıtmıştım ona

Aman Yarabbi nasıl sevmişti anlattığım kadarıyla

“Görmelisin öyle içten gülüyor ki

boşlukta dans ediyorum sanki

hiç duymadığım bir nota ve hiç sussun istemiyorum

bir kara delikte yankılansın ve sadece ben duyayım 

yağmur gibi sakin 

bakışından süzülen her nota

... ”

ben anlattıkça yeni şarkılar yazıyordu 

benden daha çok arıyordu etrafında

ince ezgili kuşu

ancak 

bulamıyordu

aradan biraz zaman geçti

Ay, Güneş’e gülümsedi

Güneş Ay’a

aynı kuş, kanatlarına aldı göğü

kendi gezegenlerini kurmaya gitti 

gök mutluydu halinden

yenileniyordu her zerresi

ve o olacakmış gittiği yerin Kraliçesi

unutturacakmış kuşa beni

komik şey doğrusu!.

çift taraflı bir aynaydık birbirimize karşı

bana göre öyleydi 

oydu benim 

bendim onun ilacı

lafıgüzalf 

hayalperest benliğim ve sahte kimliğim

olmayan aynaları kırıp onaran başından beri benmişim 

sanki tutunmamıştım hiç kanatlarına 

tutunmamıştı hiç soluğuma

her şey bir Muamma

ne sevda ama!

konuşmak istedi geçen hafta

son kez, gitmeden önce

sakince oturdu karşıma

tam bir beyefendiydi 

nasıl olduğumu sordu öncelikle

sakladığım çoğu şeyden biriydi 

bu tip soruların cevapları

sanki görmüyordu anılarda yaşadığımı

iyiyim dedim , 

yeterliydi onun için

havadan sudan bile konuşmadık sonrasında

bu kadardı o meşhur veda konuşmamız

ayağa kalkıp eğildi parmak uçlarına

bakışlarında kırık bir ezgi

özür diliyordu sanki

ya da ben öyle hissetmiştim 

her zamanki gibi

yanlış

sırtına aldı göğü ,uzaklaştı bir hışımla

aldı her şeyimi aldı her şeyini ve büsbütün çıplak kaldı Dünya

kalakaldım ben de tanımadığım bu diyarda 

bir başıma

keşke yıldıza dönüşseydim

diye geçirdim içimden 

sarılırken kanatlarının 

galaksiler kadar sonsuz sıcaklığına