Kumdan Kaleler

Çetrefilli bir yaşantının bedeli
En az bir karış kırışıklık
Ne biraz hüzün gölgesinde
Ne de acısı belli yüzünde
Nerden baksan anlaşılamayan
Çetrefilli bir yaşantının bedeli
Vatanına aşık bir adamın
Eşi ve iki çocuğuyla
Bırakıp yosun kokulu anılarını
Bırakıp  yoldaşını, dostunu
Bırakıp ebediyete kimliğini
Bir bavul almadan yanına
Bir daha görmeyecek gibi memleketini
Kendini atma isteği
Dünyanın en diğer ucuna
Çetrefilli bir yaşantının bedeli
En güzel niyetlerini
Su gibi berrak düşüncelerini
Tümüyle gençliğini
Ve yarısını ömrünün
Kalem kırdığı hayallerini
Kağıttan uçaklar yapıp
Bırakmak gökyüzüne
Hiç düşmeyecek gibi
Ve yere çakılacağını bilerek
Neresinde durursan dur bu merdivenlerin
Sen seçtin veya seçmedinse de
Kalkmayı bilmiyorsan eğer,
Bu çetrefilli yaşantının bedeli
Yıkılacaksın kumdan kaleler gibi