YeryüzüAşkınYüzüOluncayaDek/AdnanYücel

aşksız ve paramparçaydı yaşam

bir inancın yüceliğinde buldum seni
bir kavganın güzelliğinde sevdim
bitmedi
daha sürüyor o kavga
ve sürecek
yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek!
aşk demişti yaşamın bütün ustaları
aşk ile sevebilmek bir güzelliği
ve dövüşebilmek o güzellik uğruna
işte
yüzünde badem çiçekleri
saçlarında gülen toprak ve ilkbahar
sen misin
seni sevdiğim o kavga
sen o kavganın güzelliği misin yoksa
bir inancın yüceliğinde buldum seni
bir kavganın güzelliğinde sevdim
bin kez budadılar körpe dallarımızı
bin kez kırdılar
işte yine tohumlardayız
yine çiçekte
bin kez korkuya boğdular zamanı
bin kez ölümlediler
işte yine doğumlardayız
yine sevinçte
bitmedi
daha sürüyor o kavga
ve sürecek
yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek!
geçtiğimiz o ilk nehirlerden beri
suyun ayakları olmuştur ayaklarımız
ellerimiz
taşın ve toprağın elleri
yağmura susamış sabahlarda çoğalırdık
sabahlarda dikilirdik burçlarınıza
türküler söylerdik
hep aynı telden
aynı sesten
aynı yürekten
dağlara biz vermiştik morluğunu
henüz böyle yağmalanmamışken gençliğimiz
ne gün batışı ölümlerin üzüncüne
ne tan atışı doğumların sevincine
ey bir elinde mezarcılar yaratan
bir elinde ebeler koşturan doğa
bu seslenişimiz
yalnızca sana
ölmesine ölüyoruz ya
sevmesine seviyoruz ya seni
bitmedi
daha sürüyor o kavga
ve sürecek
yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek!
saraylar saltanatlar çöker
bu kan susar birgün
bu zulüm biter
leylaklarda güler
menekşelerde açılır üstümüzde
bugünlerden geriye
bir yarına gidenler kalır
bir de yarınlar için direnenler
şiirler doğacak kıvamda yine
duygular yeniden yağacak
ve yürek
imgelerin en ulaşılmaz doruğunda
ey herşey bitti diyenler
korkunun sofrasında
yılgınlık yiyenler
ne kırlarda direnen çiçekler
ne kentlerde devleşen öfkeler
henüz elveda demediler
bitmedi
daha sürüyor o kavga
ve sürecek
yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek!