ellerimde eski bir valiz
hayır
gereksinmek değil
özlemek seni
düşmek kadar hafif
çarpmak kadar ağır
ve en az
en az senin kadar büyüktüm
ah bir bilsen
niceler
ben nice göller biriktim
behey sevgilim behey
iki kere iki dört eder
ışığın da kütlesi yoktur
sen de dönmezsin artık gerisin geri
savaş artığı bir şehir gözlerimde
yürüdüğümüz sokakların hepsi gri
bir kağıt bir kalem
ve başıboş bir serseri
hayır
gereksinmek değil
bu sefer özlemek seni
duruşundan bir haber gülüşün
beceriksiz bir ressamın sayfalarını süslüyor eğri büğrü
şiirlere konu oluyorsun olur olmadık
beylik laflarla dolaşıyorsun satırlarımda
misal
sana yakın olmak şiire yakın olmaktır
dizelerde yokluğuna dokunmaktır
yaşamak kadar acı
ölüm kadar gerçek
ve en az
en az benim kadar büyüksün
biliyorum
kazanılmaz
kazanıl(a)maz bir dövüşsün
behey sevgilim behey
kütle çekimi bir teori
hazar bir deniz değildir
sen de sevmezsin artık yeniden beni
bir şehrin akşam silüeti gözlerimde
arabalar binalar yangın yeri
bir oda bir yatak
ve gece vakti tren sesleri
hayır
gereksinmek değil
bu sefer özlemek seni
kurduğumuz o ihtilal hayalleri
ellerinin kıyılarındaki devrim
söylenen sen değilsin asla
söylenen ki hudutlardaki sevgim
susuyorum dışıma doğru
sessiz ve sakin
her gün
her gün tek başına
yok birlikte bir gün bile
sen hiçbir gün gelmedin
biz hiç kimseyi
hiçbir zaman yenemedik
ıslıklar kadar sessiz
maskeler kadar yüzsüz
ve tabi
biz de en az
en az herkes kadar büyüğüz
behey sevgilim behey
kafiye kulak içindir
mutluluk diye de bir şey yoktur
çünkü mutlu değiliz
o zaman
onu ancak
onu ancak özleyebiliriz
nolur beylik laflar ettirtme artık
kafamda hastalıklı düşünceler
karıncalar ve şiirsel bir zerzeniş
hayır
gereksinmek değil
özlemek seni
bu sefer özlemek seni